bryce canyon & page

Bryce canyon & page

Weg uit de drukte en op weg naar het cowboy boeren land. Onderweg door het land van lucky luke. Prachtige rode rotsen die zo in de strip geplakt kunnen worden. Officieel heet het national park dixieland. We kwamen uiteindelijk aan in bryce canyon city. Dit was eigenlijk 1 grote ranch met paarden en cowboys om ons heen. We hadden hier een prima lodge. Om ons heen hoorde we veel Nederlands. S’avonds aten we in een grote schuur waar een lopend buffet was maarja wij wilden natuurlijk gewoon wat van de kaart. Ted bestelde hier spareribs die van het bot afvielen. Je kan veel zeggen over het eten in Amerika maar spareribs met bbq saus kunnen ze heerlijk klaar maken Tot jaloezie van Kaj die voor de steak ging. Na het eten was er geen redt meer te beleven dus gingen we maar naar bed. De volgende ochtend na een Subway ontbijt trokken we weer onze wandelschoenen aan want we gingen wandelen in de bryce canyon. Na een mooi overzicht van boven op de canyon gingen we naar beneden. Het was een fantastische wandeling die ook heel warm was. Na een aantal drinkpauzes werd het tijd om naar boven te lopen via de navajo trail. Dit was zoals we zeggen goed voor de kast en we hadden precies genoeg water om boven te komen. Moe maar voldaan namen we een lekkere duik in het zwembad en bubbelbad.
S’avonds hadden we een dinnershow geboekt. We werden bij de schuur van erbenizer welkom geheten door een aantal cowboys. Daarna werden we naar een tafel begeleidt en begonnen de band g wranglers te spelen. Twee gitaren een contrabas en een viool begonnen oude western liedjes te spelen. Het was gezellig en het gaf goed weer waar in Amerika we precies zaten.

De volgende dag gingen we naar page. Een stadje wat jaren geleden gesticht is om een dam te bouwen in de glen canyon. We kwamen hier aanrijden en de dam viel natuurlijk gelijk op, na het inchecken zijn we er heen gereden. Hier hebben we een tour gedaan met een gids genaamd caitlin. Eerst moesten we door allerlei security heen met het verzoek niet over bommen of iets dergelijks te praten...ok. Caitlin was een leuke gids en was interessant om op zo'n groot bouwwerk te staan. Deze dam had als voornamelijke functie om water te behouden wat nodig is voor de landbouw. In deze regio kan het namelijk heel droog zijn. S’avonds hebben we bij een sushi tent gegeten, is weer eens wat anders. Daarna zijn we naar een kroeg gegaan om een potje te poolen. Hier stond een ander stel ook te poolen en die vertelde dat het dik is om te schieten. We zouden dit in gedachten houden en misschien langs gaan. De volgende ochtend hadden we een tour naar de antilope canyon. We moesten verzamelen bij de organisatie en daar werden we ingeladen in pick up trucks. Nadat we eindelijk alle Chinezen hadden, waren we compleet en konden we op weg gaan. Eenmaal aangekomen bij de antilope was het een drukte van jewelste. Toen iedereen was uitgeladen moesten we onze gids volgen, een indiaan door ons genaamd José. José was heel strikt waar je moest staan om een foto te nemen. Na een uur stand there take picture up was het klaar, wij vonden het niet helemaal meevallen.
Op de terugweg van antilope gingen we toch nog maar even langs bij de schietclub. Wat bleek het stel wat we waren tegen gekomen werkten daar allebei. Na de prijslijst doorgelopen te hebben besloten we om het rifle pack te doen. Dit bestond uit een m4 een ak47 een scar en een sniper. We zouden allebei 1 magazijn per wapen schieten en bij de sniper op het einde was het een klein wedstrijdje wie het beste schoot. Kaj ging elke keer als eerst en bij de sniper zei de enthousiaste instructeur genaamd bob, je moet iets boven de roos schieten. Dit voordeel had Ted en schoot beter waardoor hij de wedstrijd won. Er mag we gezegd worden dat Ted er twee in de roos had en Kaj 1 maar goed.
Later die middag zijn we nog naar de horse shoe bend geweest. Een iconisch plaatje waar heel China voor uitgelopen was. Even tussen de chinese fotoshoot een mooi plaatje gemaakt..en door. De volgende dag zouden we naar de middle of nowhere afreizen.